Gerçek Galibiyet

Maç olduğu günler hava daha bir sıcak oluyor sanki. Bugün 12 Kasım Pazar. Bizim takımın keyfi yerinde. Saat 4'te bir araya gelip konuşmaya başladık. Toplantımıza 1 kedi, özlemle beklediğimiz Toprak ve bazı Forzalı deliler katıldı. Sanırım birbirimizi fazla özlemiş olmalıyız ki ciddi konuları konuşmaya fırsat bulamadık:) Takvim’i konuşabilseydik iyiydi, deli deliyi görünce ciddiyet güme gidiyor.

Maç öncesi Yücel’in bize yaptırdığı ısınma hareketlerinden sonra saatler 17.30 olduğunda ilk defa yeşil formalarını yakından göreceğimiz Karaköy İdman Yurdu ile karşılaşmamız başladı. Kaç kadın oynayacaklarını sorarak gelen tüm kadın oyuncularımızı sahaya aldık.  İki köylü takım başladık topla oynamaya. Karaköy’ün yedeklerinin tamamı kadındı ve bundan mütevellit karşının köylüsü, nezdimizde, ligin medar-ı iftiharıydı.

Ortada geçen maçta her iki takım adeta birbirini ölçmeye çalışarak geçirdi ilk dakikalarını. Ağları ilk bizim takım havalandırdı. Karaköy İdman Yurdu iyi paslaşıp kalemize doğru akınlar yapıyordu. Buket iki kişinin arasından mükemmel bir ara pasla topu Efe ile buluşturmaya çalıştığında yedek kulübemiz pasın güzelliğine alkış tuttu. Bir de Efe yetişebileydi, çok harika bir gol izleyebilirdik. Umarım kalecimiz okumaz bunu J

İlk yarısı 3-3 biten karşılaşmada oyuncu değişikliği yaptık. Karaköy İdman Yurdu daha uzun bir ara değerlendirme yaptı. Kim bilir hangi taktikleri konuştular.  Devre oldu. Hava ılık, karaköy taraftarı bıdıktı. Başka bir taraftar da mümkündü belli ki...

İkinci yarıya yeşiller biraz yorgun başladılar. Bizim moruniler değişiklik yaptılar. Çok uzun bir süre eşitlik bozulmadı. Karşılıklı kaçan goller vardı. Morlar biraz daha ataktı. Bu sezon 2. penaltımızı kullandık. Nur, topu kaleciye nişanlayınca eşitlik bozulmadı. Sanki beraberliğe yazgılı bir maçtı.  Çok çekişmeli bir maç oluyordu. Her iki takımda dengeyi bozmak istiyordu, her iki takım da mücadeleciydi. Fakat oyunu daraltıp ataklar yaparak bir gol atabildik. Golden sonra yeşiller savunmayı bırakıp hücum hattına yoğunlaştılar. Bir ara gözümüze çok kalabalık geldiler. Tehlikeli ataklar yaptılar. Orta sahanın biraz ilerisinde güzel paslaşarak ağları birçok kere daha havalandırdık. Oyun içinde birçok oyuncumuz mevkisi dışında bir yerlerde oynama şansı yakaladı. İki takımın da kadın-erkek dengesini bozmaması bizi daha da neşelendirdi. Maç içinde sertlik yaşanmaması, karşılıklı takılmacalar, gülen yüzler güzel bir pazar yaşanmasına neden oldu. Maç bittiğinde herkes çok eğlenmişti. Zaten gerçek galibiyet yüzlerdeki gülümseme değil miydi?:))

Maça başlamadan Karşı Lig klasiği olan iki takımın birlikte fotoğraf çekme seramonisini unuttuk. Ama eşkaptanımız Ceren unutmaz, hemen her iki takımı da organize edip bu fotoğrafı çektirdik. Buraya, zaman eskitmesin diye bırakıyoruz.

Maçtan soyunma odalarına yol alındığında Karaköy İdman Yurdu’ndan “Tam beklediğimiz gibi bir maçtı. Bence dostluk maçı da yapalım. ” yorumu da geldi. İnsan o an için başka ne isterdi ki. Yendik mii, yenildik mi kimin umurunda:) Mutluyduk.

Takımımız adına yapılan antrenmanların işe yaradığını görmek, maç sırasında takım olarak birlikte hareket etmek ne güzeldir. Maçı tellerin ardından izlemek, Toprak gibi izlemekti hayatı. Tellerin ardında Ana karnında gibi güvendesin, maç esnasında top çarpma, yaralanma ihtimalin yok ama oyuna dahil olmak konusunda karşı konulmaz bir istek var. Kabına sığmıyor, dahil olmak istiyorsun oyuna. Ve kazanmak istiyorsun! Kazanırsan eğer sevincine dünyayı katmak istiyorsun, kaybedersek de canımız sağolsun.

Karaköy İdman Yurdu, ligimizin yeni takımı. Lig’e katılmaya  karar verdiklerinde çok sevinmiş ve kesinlikle aramızda olmalılar demiş, çaba da sarfetmiştik. Ligin ilk hafta maçlarında yeşilleri gözlemliyor, fırsat buldukça konuşmaya çalışıyorduk. Ama sahada birlikte oynamak biraz daha yakından tanımamıza neden oldu. Zaten insan insanı oyunda tanımaz mı? Karaköy İdman Yurdu güzel bir takım, iyi ki gelmişler. Futbol vesilesiyle bir araya geldik, tanışma duraklarından ilkiydi maçımız. Futbolun dışında da dayanışma duraklarında karşılaşmak umuduyla.

Yüzler gülüyordu. Bir delinin de dediği gibi; “Zaten gerçek galibiyet yüzlerdeki gülümseme değil miydi?:))

Forza Yeldeğirmeni