Zaman İçinde

Aytaç’a

on gün kitap okumadım, hasta oldum

kalbimin ağrısı boynuma sızdı

o ağrıyla durmadan düşündüm

yoldan geçen birine sardunyaları  sordum

aynı şeyleri günlerce düşündüm

ve bilinen bir şeyi keşfetmenin sevincine kapıldım

okumanın düşünmeyi engellediğini buldum

yüzümü ödüllendirmek istedim

utandım sonra

o büyük kitaplardaki heybetli sözlerden

diyorlardı ki

okumak rahatlatır, gevşetir, kalbin acısını alır

ikimiz de okuyoruz, zaman zaman kitaplar veriyoruz birbirimize

bak bu iyi bir şey

sardunyalar büyüyor

ellerimiz kalem tutuyor

yazılar yazıyoruz

parlak simleri yere dökülen cümleler geçiyor aklımızdan

sonra vazzzgeçiyoruz yazmaktan

“ne işe yarayacak ki” diyoruz

denize taş atıyoruz

yağlı ve çirkin suları  güzel gösteriyor yuvarlak dalgalar

ben seni önce uzaktan, yazılarında tanıdım

sonra dedim ki "bu çocuğu bilmeliyim"

zaman içinde biraz bildim

sardunyalar açtı

çelik çomak oynadık, topaç çevirdik

bazı şeylere kafa tuttuk

bazı şeyleri kafaya taktık

-gramsci’den bahsettik

karşı hegemonya falan dedik -

daha da tutacaktık ki nefesimiz yetmedi

yüzyılın kimyasallarına buladılar bizi

kulaç atıyoruz

ben yüzme bilmem, boğulsam kendimi kurtarabilirim

onun bunun kolundan da tutarım

sardunyalar alkış tuttu balkonda

iyice büyüdüler

yazıların iyice uzuyor

hani  mahirsin bu konuda 

on gün sonra bir şiir kitabı aldım elime

hakkaten sert yazmış adam, köylüler diyor öldürmek diyor

“yanlış partilere oy verirler” diyor

ama hiç “doğru parti yoktur” demiyor

şiir iyidir sen sevmezsin, baki’yi, nedim’i bilmezsin

ben de bilmem

fakat özenle soyulmuş “çokluk senindir” kasidesini bilirsin

turgut’tan bilirsin

ben de bilirim

anlamam ama hep okurum

bir formanın içinde, eldivenli, şapkasız

üç direk içinde durursun, o direklere yaslanırsın

topa vuran biri çıkıp sana:

“bir kadın kitaplar uğruna yanabiliyorsa, kitapların içinde bir şeyler olmalı”

derse inanırsın

Kadim Fırat

14 Ekim 2018